cóż więcej ująć. ten film jest wspaniały. oczywiście, nie powiem, iż to ambitne wysokich lotów kino niemniej jednak pragnę zaznaczyć, że ten film ma coś w sobie. nie tylko przesłanie. to coś więcej. nie chcę spoilerować i zdradzać fabułę - nie do tego zmierzam. scenariusz może jest słabym, ale to nie musi być BANAŁ czyli klasyczna historia, którą każdy zna - dziewczyna zawalając rok w szkole przyjeżdża do domu i nagle się buntuje, po ujrzeniu pięknej klaczy (dzikiej w dodatku) zamierza jej dosiąść i ją ujeżdżać chcąc pokazać światu, a bardziej rodzinie, że potrafi. główna bohaterka po prostu pokazała, że nie jest małą dziewczynką, którą w oczach ojca była pomimo swych 16-lat czy iluś tam. ojciec można powiedzieć despota trzymał swoje dzieci na ''krótkiej smyczy'' (wybaczcie za tak to zidentyfikuję) (no dobra może nie despota), ale definitywnie chciał ''aby chodziły jak w szwajcarskim zegarku'', a najlepiej żeby czuły, myślały i zajmowały się tym samym co ojciec. to troska? wg mnie po części. aż w końcu miał plany, że dzieci zajmą się rodzinnym ranczem. tyle, że dzieci to nie maszyny którymi można kierować. one też chcą być w pełni świadome, wolne. i chciały żyć po SWOJEMU o czym ich ojciec zapomniał, a raczej nie chciał pojąć, ze ich dzieci szybko się usamodzielnią i wyfruną kiedyś z rodzinnego tzw. ''gniazda''. dziewczyna chciała być WOLNA. tylko tak czuła się z koniem, którego sama w stu procentach wypracowała tzn. tego ogiera okiełznała. koń był taki sam jak ona - można powiedzieć dziki, wolny, samotny ale wolny czuł się pośród drzew, w górach. na pewno łza w oku się kręci, ponieważ spodziewałam się tragiczniejszej końcówki, a tu takie miłe zaskoczenie. wspaniały i piękny, a co ważne - wzruszający film pokazujący wartości, o których zapomnieć nie można

9/10